Uczucie to pojawia się w toku rozwoju dziecka. Na początku jest związane z intymnością czyli np. niechęcią rozbierania się w miejscu publicznym przed obcymi osobami. W miarę rozwoju dziecka, a tym samym jego świadomości zaczyna ono się wstydzić: swego lub cudzego postępowania, zachowania, wypowiadanych błędnych słów, opinii. Uczucie wstydu jest związane z potrzebą uznania – przynależności do danych grup społecznych np. rodzina, znajomi, przyjaciele itd. Brak akceptacji ze strony ważnych dla dziecka osób poprzez wywoływanie w dziecku uczucia wstydu (bycia nieadekwatnym w jego oczach) może sprawić, że jego poczucie własnej wartości (akceptacja siebie) będzie niskie z czasem też mogą pojawiać różne lęki.

Praktykowanie wdzięczności
W obecnych czasach dzieci otrzymują wiele rzeczy materialnych rzeczy w postaci zabawek, słodkości czy też poświęcanego im czasu, uwagi. Uczymy je także wielu praktycznych umiejętności oraz przekazujemy wartościową wiedzę na temat otaczającego świata. Dzieci do około 7 r. ż. nastawione są egocentrycznie, czyli są przekonane, że są najważniejsze a otaczający świat kręci się wokół nich. Wyzwaniem dla rodziców jest zatem nauka wdzięczności poprzez okazywaną postawę, zachowanie w stosunku do siebie, innych ludzi czy świata - losu. Dzieci, które to widzą a także doświadczają będą na początku nieświadomie powielać prezentowana postawę, stosunek do życia. W czasie rozwoju powyższa postawa/zachowania będą praktykowane świadomie i z wyczuciem.

Radość to przyjemne uczucie, gdy czujemy się szczęśliwi. Możemy być w dobrym nastroju z różnych powodów np. tego że otrzymaliśmy prezent, ktoś nam powiedział coś miłego lub ktoś nas rozśmieszył. Powodów do radości może być mnóstwo, a każdy z nas lubi być radosny.

Osobę radosną można poznać po tym, że się przyjaźnie uśmiecha, może także chichotać, jest życzliwa dla otoczenia. Człowiek będący w takim stanie wierzy w swoje możliwości a tym samym w sukces podejmowanych działań. Radość zatem dodaje nam odwagi (skrzydeł) w poznawaniu otoczenia oraz ludzi.

Każdy człowiek wyznaje jakieś wartości i kieruje się nimi, postępując w pewien sposób. Chcąc przekazać/zaszczepić w dziecku dane wartości powinnyśmy dawać mu przykład a więc przekazywać poprzez autentyczne życie (postawy, zachowania, sposób komunikowania z nim samym oraz z innymi osobami).