W masażykach chodzi o nawiązanie kontaktu fizycznego z dziećmi, czyli o delikatny dotyk, głaskanie. O tego rodzaju masażu mówi się jak o „sercu na dłoni”, czyli o okazywaniu dziecku przez rodzica miłości przez dotyk. Przy masażu należy przestrzegać zasad: nie śpieszyć się, dać dziecku tylko tyle ile potrafi ono przyjąć. Zwolennicy masażu dziecięcego dostrzegają jego pozytywny wpływ na organizm dziecka, na jego zachowanie - staje się bardziej przyjacielskie, bardziej odważne, odporne na stres. W masażu działa zasada równowagi pomiędzy dawaniem i braniem: gdy wykonuje masaż, daje coś z siebie drugiej osobie, ale także wiele biorę dla siebie - jej miłość i wdzięczność. Dzieci z natury bardziej ruchliwe - pobudliwe, stan relaksu osiągają szybciej, gdy do muzyki, której akurat słuchają dołączy się słowa i ruch w formie czułego kontaktu dotykowego, takiego jak głaskanie, dotykanie, delikatne poklepywanie.Te bardzo wyraziste i przyjemne doznania, silnie przyciągają uwagę dzieci, powodując, że koncentruje się ono na sobie, swoim ciele, dzięki czemu uspokaja się. Zabawa - masażyk łączy fizycznie uczestniczące w niej dzieci ( dziecko i rodzica) dając mu radość i odprężenie. Można powiedzieć, że zabawy relacyjne (ułatwiające kontakt) i relaksujące zaspakajają wiele potrzeb psychicznych dzieci (miłość, bezpieczeństwo, odprężenie, radości i śmiechu, zabawy i ruchu).

Bocian i szpak

A to było tak:  (Dziecko leży na brzuch lub siedzi zwrócone do nas plecami.)

Bociana drapał szpak, (Lekko drapiemy je po jednej łopatce,)

A potem była zmiana i szpak drapał bociana.

(Mocniej drapiemy je po drugiej.)

Co wynika z tej zmiany?

(Prosimy, by pokazało lub nazwało tę stronę, po której silniej odczuwało drapanie ).

Kto był bardziej podrapany?

 A było to też tak:

(Lekko stukamy w plecy dziecka),

Bociana dziobał szpak,

A potem była zmiana (stukamy w plecy w innym miejscu, )

i szpak dziobał bociana.

(Stukamy w plecy w trzech dowolnych miejscach.)

Potem były jeszcze trzy zmiany.

Ile razy szpak był dziobany?

Rzeczka

Płynie, wije się rzeczka jak błyszcząca wstążeczka (rysujemy na plecach dziecka falistą linię)

Tu się srebrzy, tam ginie, (delikatnie drapiemy je po plecach, wsuwamy palce za kołnierzyk)

a tam znowu wypłynie. (przenosimy dłoń pod pachę i szybko wyjmujemy)